HARDERWIJK - 'Dit college is al vijf jaar hetzelfde, doe iets!' Het Harderwijkse PvdA-raadslid Wilco Bos is de wanhoop nabij. Hij zit nog maar kort in de gemeenteraad, maar op dit onderwerp is hij door de wol geverfd: de sociale huurwoningmarkt. Daar moet dringend meer lucht komen, anders redt de gemeente haar doelstellingen niet, zegt hij.
door Bastiaan van Blokland
Wie in de regio Harderwijk actief een woning zoekt, kan zomaar tussen de zes en acht jaar moeten wachten. Dat zeggen de woningcorporaties Uwoon en Omnia Wonen. Vergeleken met andere grote (kern)gemeenten in Gelderland is die wachttijd lang.
Werk aan de winkel
Volgens Bos zit er maar één ding op: bijbouwen. Want nu gaat het niet snel genoeg, vindt hij. 'Sociale huurwoningen, dat klinkt mooi in verkiezingstijd, tot men erachter komt dat het geld kost.'
Bouwen gebeurt desondanks wel, want volgens de gemeente moeten er de komende jaren meer dan 400 woningen bijkomen om de druk op te vangen. Tot 2025 liggen er nu plannen klaar voor een kleine 600 huizen. De gemeente is er dus mee bezig, laat het aan Omroep Gelderland weten.
Zie ook: Jaren wachten op huurwoning in Harderwijk; gemeenten moeten bijbouwen
Navraag leert dat Harderwijk in 2025 wil dat 40 procent van de woningzoekende binnen een jaar een huis vindt. Op dit moment is dat 15 procent. Het aantal plannen is bijgesteld ten opzichte van de woonvisie uit 2017, want de behoefte neemt toe. Maar een deel van de plannen is tijdelijk.
De meerderheid van de huizen zal worden gebouwd door commerciële partijen. Zij hebben met de gemeente afgesproken dat die woningen na tien jaar (eventueel) verkocht mogen worden.
Al jaren op zoek
Chris (40, achternaam bij redactie bekend) staat ruim tien jaar ingeschreven via Huren Noord-Veluwe en reageert sinds een jaar of drie actief op woningen. Momenteel huurt hij particulier-sociaal (onder 720 euro per maand). Maar hij wil iets anders. Zijn huidige woning is slecht geïsoleerd en klein, vindt hij.
Maar andere woonruimte vinden gaat moeizaam. 'Ik reageer wel, maar eindig steevast op plek 3,4 of 7, soms plek 8. Terwijl ik dus al lang ingeschreven sta.'
Chris zet de verwarming vol open om het warm te houden:
Samenwonen, uit elkaar gaan
Collega Kelly, die als verslaggever op de Noord-Veluwe werkt, herkent het probleem. Ze komt het tegen in haar werk, hoort raadsleden vergaderen over wel of niet bouwen, en waar er dan gebouwd moet worden.
Ook in haar eigen leven is het een terugkerend thema. Sinds haar 18e staat Kelly ingeschreven. Ze kreeg snel door dat het weinig zin had om op een woning te reageren, maar bleef proberen. Tot zij twee jaar geleden besloot in te trekken bij haar vriend, die ook naar een woning zocht én deze vond.
De relatie ging uit en dus moest zij weer op zoek naar een woning. Maar, vertelt Kelly: 'Ik was automatisch uitgeschreven omdat ik een woning had. En met het vervallen van mijn inschrijving verviel ook mijn opgebouwde wachttijd.'
'Ik heb toch mijn rechten?'
Voor Chris ligt het anders. Er zijn opties voor hem, maar die woningen ziet hij niet zitten. 'Ze zijn óf even groot, of even slecht geïsoleerd', zegt hij. De Harderwijker is verbolgen over het feit dat daarnaast woningen verloot worden door de corporaties. 'Dat is oneerlijk voor mensen die lang wachten. Bovendien verloten ze precies die nieuwe en ruimere woningen. Ik heb toch mijn rechten?' vraagt hij zich af.
Loten is oneerlijk. Ik heb toch mijn rechten?
Boos is Chris op de gemeente, die wel laat bouwen, maar niet datgene waar op sociaal gebied behoefte aan is. Als voorbeeld noemt hij de nieuwe wijk Waterfront: 'Daar zijn bijna alleen maar particuliere huurwoningen en koophuizen gebouwd. En op het laatst twintig appartementen, zónder eigen berging, zónder balkon of tuin en zonder lift.'
Bovendien gaat Chris er in ruimte niet op vooruit als hij weer in eenzelfde soort appartement belandt. En die ruimte zoekt hij nu juist.
'Kijk beter naar behoefte'
Kelly belde met Uwoon, toen zij zonder woning kwam te zitten. Maar die kon niets voor haar doen. Ze had weinig geld, geen opgebouwde wachttijd meer en kreeg ook geen urgentie. Vanwege haar huisdieren was een kamertje vinden lastig. En dus trok Kelly noodgedwongen terug naar haar ouderlijk huis.
Zoals Kelly zijn er meer mensen die niet urgent zijn, zoals deze gescheiden vaders:
Afwachten...
Kelly zou graag zien dat per geval beter gekeken wordt naar wat de situatie en behoefte is, zodat mensen zoals zij niet tussen wal en schip raken. Het is voor haar en Chris afwachten tot er wat meer lucht komt op de huizenmarkt.
Chris: 'Vroeger was een groot deel van wat er gebouwd werd sociaal. En nu is het wat, misschien een paar procent?' Voor hem staat vast dat hij niet vertrekt uit zijn stad. Hij heeft zijn pijlen gericht op een nieuwe wijk die rond de McDonalds moet verrijzen. Daar hoopt hij straks een iets ruimer en nieuwer huisje te vinden.
Zie ook:
- Woningnood: Melvin kwam op een kamertje en werd bedreigd en geslagen door zijn huurbaas
- Meettijden en doorstromers, woonduur of inschrijftijd: wat moet ik ermee?