ARNHEM - Studentenhuisvester SSH& biedt sinds kort onderdak aan studerende jongeren die dakloos en in de problemen zijn geraakt. Een van de deelnemers is Michael Beer. "Voor mij is dit acht jaar lang een doel geweest waarvan ik niet wist hoe ik het moest behalen. En nu heb ik het", lacht hij.
In het project Springplank, op initiatief van de gemeente Arnhem, wordt in eerste instantie plek ingeruimd voor drie studenten die worden begeleid door zorgorganisatie Pactum.
Bekijk de video. De tekst gaat eronder verder.
De 21-jarige Michael raakte begin vorig jaar dakloos. Hij verloor zijn baan en 'vanwege corona' kon hij niet snel een nieuwe vinden. "Toen ben ik op straat beland, omdat ik mijn huur niet meer kon betalen, en vanuit daar naar de daklozenopvang."
Daar kwam bij dat hij op dat moment te maken had met een harddrugsverslaving. Van de speed is hij nu af. "Blowen doe ik jammer genoeg nog steeds."
Mijn vader was alcoholist en mijn moeder heroïneverslaafd
Als je luistert naar de verhalen over zijn traumatische jeugd, is het niet moeilijk je voor te stellen dat Michael moeite heeft zijn leven goed op de rit te krijgen. "Mijn vader was alcoholist en mijn moeder heroïneverslaafd. Van jongs af aan was ik al pleegkind. Mijn moeder kon door haar verslaving nooit een stabiele basis geven qua liefde, verzorging of geld. Dat had weer met haar eigen verleden te maken."
"Mijn vader pleegde zelfmoord toen ik 14 jaar was", vervolgt Michael zijn indrukwekkende verhaal. "Daarvoor zag ik hem misschien een keer per maand. Ook hij kon, vanwege zijn alcoholisme, niet de zorg voor mij dragen." Toch ziet hij zijn vader als een goed persoon. "Maar het liep gewoon niet bij hem. Ik ben wel blij dat ik dat verhaal af heb kunnen sluiten en dat ze beide niet meer leven. Daardoor kan ik nu mijn eigen weg volgen."
'Dat verleden blijf je meedragen'
Michael beschrijft de jeugdzorgtrajecten die hij heeft moeten doorlopen. "Ik heb allerlei behandelplannen gehad: woongroepen, gezinshuizen, psychologen, alles is voorbij gekomen." Bepaalde hulp heeft volgens hem goed geholpen, van andere trajecten heeft hij meer het gevoel dat die hem dingen hebben aangepraat en een stempel gegeven.
"Dat verleden speelt nog altijd in mijn hoofd. Dat blijf je met je meedragen. Echt last heb ik er niet meer van, maar ik besef het me nog elke dag", realiseert Michael zich.
Toen hij eenmaal in de daklozenopvang zat, kon hij niet dieper zinken, weet Michael. "Dus ik dacht: we gaan er gewoon voor en doen stap voor stap wat nodig is om er weer uit te komen."
Vanaf aankomende zomer heeft hij weer een baan en hij startte een studie: maatschappelijke zorg gericht op jeugd met gedragsproblematiek. En nu heeft hij via Sprinkplank dus ook weer een zelfstandig dak boven zijn hoofd. "Het beste verjaardagscadeau ooit", vertelt Michael over het moment dat hij hoorde dat hij daaraan deel mocht nemen.
'Meer betrokken zijn bij doelgroep'
Het project is bedoeld voor kwetsbare jongeren met een hulpvraag die studeren of willen gaan studeren, legt SSH&-directeur Kees Stunnenberg uit. "Het is namelijk niet altijd makkelijk om de studenten die het een beetje moeilijk hebben te kunnen huisvesten."
SSH& wil meer betrokken zijn bij hun doelgroep. Toen de gemeente hen vroeg om hier iets in te betekenen, paste dat dan ook mooi in de maatschappelijke opgave waar zij voor staan, ziet Stunnenberg.
"De student krijgt gewoon een kamer, net als een andere student", vervolgt de directeur. "Die wordt begeleid door Pactum, dat zorgt dat zij goed bij ons kunnen wonen. Dat is voor hen de eerste stap naar zelfstandigheid."
'Met eigen plek, leven sneller op de rit'
"We zijn erg blij met dit project", laat wethouder Martien Louwers weten. "Met een eigen plek krijgen jongeren hun leven sneller op de rit. We willen voorkomen dat zij in de opvang komen. Als ze er toch gebruik van moeten maken: dan zo snel mogelijk weer van opvang naar wonen."
Michael is ervan overtuigd dat als alle dakloze jongeren een kans als deze geboden wordt, negen van de tien uit de problemen komen. "Het zijn de cirkels waar ze in terecht raken en niet uit kunnen komen." Uiteindelijk kan daar naar zijn inzicht ook veel meer mee bespaard worden dan 'als we bezig blijven zoals we het nu doen'.
De pilot duurt een jaar, besluit Stunnenberg. "Maar wij zijn hoopvol dat het gaat lukken. Daarna kijken we naar de verdere invulling." Mocht de behoefte aan deze trajecten groeien, dan zijn zij volgens hem flexibel om op te schalen. Er is namelijk geen woonruimte vooraf geoormerkt voor dit doel. Als Pactum dus met de hulpvraag voor een jongere komt, kunnen zij hem of haar met voorrang een woonruimte geven.
Door: Huibert Veth, RTV Arnhem i.s.m. Omroep Gelderland